Het is al vele jaren een onderdeel van mijn Lichtwerk om Zielen naar het Licht te brengen. Het is niet direct iets wat ik voor mezelf zou hebben uitgekozen. De wanhoop raakt me iedere keer weer. Het zoeken en waarom ze in godsnaam in deze situatie verzeild zijn geraakt. Hun onuitgesproken lege ogen die vragen waar ze überhaupt zijn. Het gaat vooral om grote groepen mensen die in 1x zijn overleden/verdergegaan. Ik word door het Licht opgeroepen bij trein- en vliegtuigrampen, tsunami’s en zoals nu tijdens het Corona-virus. Ik had me al heel stil gehouden en gehoopt dat het dit keer niet aan mij was om deze keer te worden ingezet. Puur omdat ik persoonlijk in een hele gelukkige flow zit en “het er even niet bij wilde hebben”. Zo werkt het natuurlijk niet, dat weet ik ook wel, maar ik loop hier ook als mens rond en ben ook met een heel aards proces bezig dus ik begreep het wel van mezelf. Het Licht begrijpt het ook en liet mij vanaf vorige week mondjesmaat beelden zien tijdens mijn meditaties. Ik voelde het trekken aan mijn hart. Zo doen ze dat: eerst voelt het als trekken aan je hart en dan van lieverlee komt er vanuit je hart een diep verlangen om te doen, wat je hoort te doen en dit dan ook volledig vanuit alle vrijheid te gaan vormgeven. Vanmorgen diende het zich volledig aan. Een duidelijk beeld werd mij gegeven: de drommen zielen die verward zijn en niet weten waar naartoe te gaan. Een gelijkenis werd mij gegeven met de vele Joden die ook ooit eerder zijn gegaan. Het allerliefste was ik in snikken uitgebarsten maar ik heb de kristal van Meester Hilarion, de Malachiet, in mijn handen genomen en ben aan het werk gegaan. Samen met de dankbaarheid van hen die zijn overgegaan mochten ook mijn tranen stromen….
©Annah Maria van Heezik