Natuurlijk word ik vreemd aangekeken als ik op mijn verjaardag zeg dat ik eenzelfde aantal jaren er graag bij optel.

Gisteren was het weer zover, het blijft een cadeau om jarig te zijn.
Niet iedereen heeft jouw leeftijd gehaald en dankbaarheid is dan
zeker op zijn plaats.

De eeuwigheidstheorie is uitermate interessant en ik heb me daar ook in verdiept. Waarom zeggen op je 40e dat je op de helft van je leven bent?
Hoe weet je dat?

We bestaan grotendeels uit aangeleerd gedrag en conditioneringen, waar we ons van hebben overtuigd dat dat onze waarheid is.

Onze gedachten worden gevoed door wat zogenaamd hoort en niet door wat mogelijk is. Daar komt bij dat je dan ook niet in het moment kan leven waar zeker NU in deze tijd, eindeloze creaties aan de orde van de dag kunnen zijn.

Want de mogelijkheid tot manifestatie is nog niet eerder zo á la de minute geweest. Dat wat je denkt wordt waar, welke kant je dan ook op denkt.
Dit kan behoorlijk verwarrend zijn waarin ons gevoel en de stem van ons hart de weg van onze Ziel kan wijzen.

Uiteindelijk moeten we onze gedachten vooral niet te serieus nemen want ze gaan regelmatig met ons aan de haal en leiden ons af van ons werkelijk Zijn en levensdoel.

Afgelopen maandag nam ik afscheid van mijn tante, 89 jaar.
Ze was de laatste uit een gezin van 5.
De jongste zus van mijn moeder.
Mijn tante koos na de oorlog om met een Duitse man te trouwen.

Het had toen niet onlogischer kunnen zijn.
Tegen alle gevoelsmatige wetten en verwachtingen in.
Ze koos voor de liefde en volgde haar hart.

Makkelijke weg? Zeker niet
Het waard? Zeker wel
Ze had het zo weer gedaan.

Met mijn tante in gedachten heb ik gisteren mijn leven op aarde gevierd.
Ik ga voor nog eens 58 jaar erbij.

©AnnaH Maria van Heezik