Ik kon absoluut niet slapen vannacht. Aan de ene kant lag ik wel gewoon lekker en aan de andere kant voelde ik een diepe onrust. In het weekend had ik naar de film “Jupiter Ascending” gekeken. Het wordt ook wel omschreven als een intergalactisch sprookje. Terwijl ik eigenlijk steeds op de clou zat te wachten en er echt immens veel tegelijk gebeurde, werd ik toch steeds getriggerd om te blijven kijken. Het had een happy end waar ik toch altijd wel weer blij van word en tevreden besloot ik om naar bed te gaan.

Specifieke situaties en figuren uit de film vermengden zich met mijn ervaringen gedurende dit leven. Veelal angstige ervaringen. Als klein kind heb ik de eerste 10 jaar van mijn leven heel slecht geslapen en veel wakker gelegen. Ik was bang om dood te gaan en had altijd het gevoel dat ik wakker gehouden werd door aanwezigheid om me heen.
Ik ontmoet momenteel regelmatig kinderen die nu ook deze ervaringen hebben. Nu ik ouder word in aardse tijd durf ik meer terug te kijken op wat ik heb meegemaakt tijdens die eerste 10 jaar.

De ogen die mij altijd omringden en volgden, hadden grotendeels goede intenties maar als het donker werd was het ook wel beangstigend. Ik kan me nog herinneren dat ik heel diep onder de dekens bleef liggen want ik wist zeker dat er iemand naast mijn bed stond. Ook ben ik wel eens over iemand gekropen die in mijn bed lag. Althans zo ervaarde ik het zelf. Het klinkt heel eng en dat was het ook. Ik was wakker geworden van getik tegen mijn raam en ervaarde dat er iemand naast mij lag. Ik vluchtte naar de huiskamer waar ik mijn verhaal bij mijn ouders kon doen. Ze hebben echt nooit gezegd dat het niet kon wat ik zag en ervaarde.

Ze wisten dat er nu eenmaal meer was tussen hemel en aarde. Wel vonden ze het vervelend dat ik er zo’n last van had. Mijn constante conversatie Jezus heeft me altijd en nog steeds veel rust gegeven omdat ik zoveel vragen had en die kon en kan ik hem altijd stellen. Terug naar vannacht.

Ik voelde ineens heel diep dat ik iets terug moest opeisen.
Eerst zei ik: ik wil mijn cellen terug. Toen: ik wil mijn bloed terug en als laatste: ik wil mijn DNA terug.
Daarna viel ik eindelijk in slaap. De kwade personages uit de film hadden blijkbaar al deze processen aan me teruggegeven die ik gedurende slaap en nachtelijke reizen ooit heb mogen beleven.

Naast hele mooie bijzondere ervaringen waren dit de gebeurtenissen waar ik liever niet meer aan wilde denken. Wat nog een keer voorbij mag of moet komen zal zich weer manifesteren. Zo gezegd zo gedaan. In ieder geval heb ik weer alles terug wat men ooit van mij heeft kunnen nemen. Ook sprookjes hebben kernen van waarheid en dit is NU mijn happy end.
©AnnahMariavanHeezik