Hij werd afgelopen vrijdag gevonden in zijn hotelkamer in Masqat,
de hoofdstad van Oman.
Verbijsterd lees ik het bericht op nu.nl en stuur direct een bericht naar mijn zoon:
Avicii is overleden.

Dat het niet altijd even goed met Avicii ging had ik ergens wel meegekregen, maar nu op 28-jarige leeftijd is het op aarde klaar voor hem.

Het raakt me diep.
Ik las vervolgens ergens dat hij precies heeft gedaan waarvoor hij op de aarde was gekomen, maar wat heeft het hem gekost om zijn passie vorm te geven?

Ik ga ermee naar bed en sta er weer me op.
Waarom houdt het me zo bezig?
Is het omdat hij een leeftijdsgenoot is van mijn zoon, de grenzeloze generatie ook wel de generatie Y of zelfs generatie Einstein genoemd?

Ik heb gewoon iets met deze generatie.
Een hele diepe verwantschap.
Ik begrijp ze en heb diep respect voor hun ondernemerschap, besluitvaardigheid, omgevingsbewustzijn en het concrete nemen van initiatieven.
De generatie die een belangrijke bijdrage levert aan het integreren van
de Divine Femine Energy.
Heel inspirerend en zeker heel belangrijk om je voor open te stellen.

Dat koppie van Avincii in een scéne
uit een reportage, blijft achter mijn netvlies rondzwerven.
Tijdens de bewuste scéne probeert hij zijn manager te overtuigen dat hij op is.
Dat zijn lichaam hem al 8 jaar laat weten dat het klaar is,
dat hij niet meer kon.

Waarom dan toch gedaan?

Waarom ga jij door in een situatie waar je je helemaal niet fijn bij voelt?
Wat negeer jij eigenlijk in je lichaam?
Welke signalen worden jou op dit moment gegeven?
Durf jij grenzen te stellen?
Iemand teleur te stellen?

We kennen het allemaal dat we doorgaan, terwijl we weten dat het eigenlijk voor onszelf niet goed is. Gevoelens van schaamte en diepliggende schuldgevoelens liggen vaak ten grondslag aan oordelen die we over onszelf vellen. Waardoor we stagneren en met onze hakken in het zand gaan staan.

Avicii (Tim Bergling) heeft gedaan zoals hij dacht dat goed was.
Ons achterlatend met zeer herkenbare muziek.
Wat zoeken we allemaal niet naar onze niche, nou dat had hij zeker gevonden.
Hoe knap is het als je maar een paar maten hoort en dat je dan gelijk weet dat het een nummer van Avicii is….respect.

Het bewust stilstaan bij iemand die is verdergegaan geeft mij ook altijd de boodschap:
ik ben nog hier op aarde, hoe ziet mijn leven er op dit moment uit?
Wat zou ik willen veranderen? Kan ik het zelf of heb ik hier hulp bij nodig?

Rest mij nog te zeggen:
Dank mooi lief en goed mens, dag Avicii,
blijkbaar was het tijd voor je om verder te gaan.
Wens je alle rust en zegen.

Sluit ik af met woorden die hij ons heeft gegeven:
I tried carrying the weight of the world
But I only have two hands
Hope I get the chance to travel the world
But I don’t have any plans
Wish that I could stay forever this young
Not afraid to close my eyes
Life’s a game made for everyone
And love is a prize
uit
“Wake me up”
https://youtu.be/5y_KJAg8bHI

Liefs,

AnnaH Maria